Parang Tanga Lang

Two nights ago, para akong tanga. Hinanap ko ang mga files ko ng resume at nagcreate ako ng bago. Meron na akong CV for elementary school, CV for High school, CV for college, CV for international school, CV for Montessori school, CV for Catholic school, CV for ESL teacher, at CV for tutor. Meron pa yang versions na may picture at walang picture, may signature at walang signature, one page at two pages. Siguro naman gets na gets na kung ano ang propesyon na nasusulat sa PRC license ko, di ba?

Pero two nights ago, I made another resume. Another kind. This time, hindi pang school. Kaya nga inerase ko na ang seminars attended at summary of qualifications kasi parang hindi relevant sa aaplayan ko. Pinahaba ko lang ang Educational background part. At ang pic, change ko rin. From a very formal pose (nakacoat pa ako, why not!) to very casual (na medyo nakaliyad at nakaflash ang teeth). Eto pa: aliw na aliw ako nung tinype ko ang objective at bigla kong naisip. WTF?!!! Am I really doing this?

So yun. Na-save ko na ang bagong gawang CV. Gawa naman ako next ng essay (another requirement). Yung unang draft, ingles-inglesan at pormal-pormalan. And then naisip ko--- hindi ako ‘to. Dun sa “aaplayan” ko, kelangan natural. So write ako uli. This time taglish (pero mas maraming Tagalog). Aba! Ambilis kong natapos, huh! At nung i-proofread ko, natuwa naman ako kasi akong ako ang nasa sanaysay (essay po!). Dedma kung ang requirement eh, one page lang. Basta, one-and-a-half ang sinubmit ko- heavily edited pa nga eh. Ha ha ha! Very me--- pasaway! Anywayz, satisfied naman ako sa result pero sa inside-inside ko(sa loob-loob ko), “Syet! Hindi ako matatanggap!” O di ba? Parang tanga lang.

Kagabi lang, parang tanga na naman uli ako. Bago mag-clock out sa work (nag-overtime pa ako, hinintay ko pa kasing umisplit ang boss kong Taiwanese), sinend ko muna ang masterpiece of an essay ko at ang aking updated na CV. Bago ko kinlick ang ‘send’, tinanong ko pa ang sarili ko: “Am I really doing this?” And of course, sarili ko rin ang sasagot di ba? (ang weird naman kung may tinanong ako in silence tapos may sasagot na iba). Ang answer ko sa sarili kong question? “Go! Go! Go! Huwag ka nang mahiya kasi una, wala ka ‘non at next, hindi ka naman kilala ng pagsesendan mo. Kita nya yung pic mo pero what the heck. Treat it as another online application ala Jobstreet at JobsDB. “ With this answer, sinend ko na ang dalawang files (with matching pikit at bunting-hininga pa). 

O di ba? Parang tanga lang (uli!).