Lost in Translation

Ayokong mag-blog sa English. Ok fine, di ako ganun ka-confident at higit sa lahat ayokong ma-okray! Okay naman ang grades ko sa English pero mas comfortable ako sa Tagalog. Hindi Filipino ha? Tagalog- informal, colloquial at pangkantong Tagalog. Di nyo na itatanong, idol ko si Bob Ong. O di ba? Hindi naman ingglesero ang lolo Bob natin pero best-selling author! Pero of course, hindi pa ako nahihibang para asamin ang narating nya. Ang point ko lang, dapat magsulat using the language that you are most comfortable in (syet, nag-English bigla!). Isa pa, hindi naman ako sure na may magbabasa nito. Ha ha ha ha ha!

Bigla kong naisip yung mga nag-aaral sa UP integrated schoo ba yun? Yung lahat ng asignatura (subject) eh, itinuturo in Filipino. Parang ang hirap ha! Imaginin mo, tatagalugin ang one-fourth, ratio, metamorphosis at ilan pang words na hindi batid ng lahat kung meron nga bang translation.

Knows nyo ba kung ano ang yeso? ahedres? portamoneda? talatinigan? O di ba? Common words yang mga yan pero mas pamilyar talaga tayo sa English terms nila.

Sino ba sa inyo ang nakarinig na magsalita ang siang taal na Batangueno? Lalim ng Tagalog di ba? Sa Ateneo meron dung professor, si Dr. Pagsanghan (I hope I spelled his surname correctly) na hanep kung mag-explain- Filipino talaga! Pramis, ang sarap pakinggan. Dun ko napagtanto na mali ang notion na yung taong kayang i-express ang sarili nila in English ang tunay na magaling. Si Dr. Pagsanghan, hindi sya nag-English that time pero, syet, dripping with sense and wisdom yung mga words nya.

English. Tagalog. Filipino. Taglish. Bisaya. Kapampangan. Ilokano.

Kahit ano naman keri lang. Just remember: we speak and write to express, not to impress. Kaya use the language kung saan tayo higit na maiintindihan.